بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

منّت خدای را عَزَّ و جَلَّ، که طاعتش موجب قربتست و به شکر اندرش مزید نعمت. هر نفسی که فرو می رود مُمِدِّ حیاتست و چون بر می آید مفرّح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود، و بر هر نعمت شکری واجب.

از دست و زبان که برآید                                    کز عهده شکرش به در آید

... ادامه در ادامه مطالب